معرفی انواع ایمپلنت‌های درون زجاجیه‌ای جهت دارورسانی پیوسته‌رهش به سگمان خلفی چشم

     تاکنون رایج‌ترین روش دارورسانی به سگمان خلفی چشم، تزریق درون زجاجیه‌ای بوده است که اگرچه روش موثری است ولی به دلیل حذف سریع برخی از داروها از چشم، به ویژه داروهایی که وزن مولکولی آن‌ها کم است؛ نیمه‌عمر دارو در فضای زجاجیه فقط چند ساعت می‌باشد. در نتیجه، برای تامین غلظت مناسب دارو در چشم، لازم است که تزریق به طور مرتب تکرار شود که گاهی با عوارضی از قبیل خون‌ریزی زجاجیه، جداشدگی شبکیه، اندوفتالمیت و آب‌مروارید همراه است. به منظور کاهش عوارض ناشی از تزریق، توسعه سامانه‌های پیوسته‌رهش که بتوانند دارو را برای مدت طولانی‌تری در داخل چشم فراهم نمایند، ضروری به نظر می‌رسد. نتیجه پژوهش‌ها در این زمینه، شش نوع ایمپلنت پلیمری بوده است که به نام‌های Vitrasert، Retisert، Ozurdex (Posurdex)، I-vation، Iluvien (Medidur) و NT-501 معروفند. برخی از این ایمپلنت‌ها تایید شده‌اند و برخی دیگر مراحل آزمایشگاهی را طی می‌کنند. این مطالعه مروری، بر اساس جستجو در PubMed و با استفاده از واژه‌های کلیدی intraocular implant، intravitreal implant، sustained-release و  intravitreal drug delivery انجام پذیرفته است. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 16، شماره 4: 359-351.